Σε κεντρικότατο δρόμο της Άρτας νέος, 30-40 χρόνων, περπατούσε αμέριμνος και επεξεργάζονταν  το κινητό του τηλέφωνο και έπεσε πάνω σε ένα «σκυλάκι» διαστάσεων νεογέννητου γαϊδουριού, χωρίς ίχνος υπερβολής. Έχασε το χρώμα του και τη μιλιά του, ακούμπησε με την πλάτη στον τοίχο και σύρθηκε στο πεζοδρόμιο, σε κατάσταση σοκ.

Τον πλησιάσαμε, τον ρωτήσαμε αν νοιώθει καλά και αν χρειάζεται κάποια βοήθεια, μας ζήτησε λίγο νερό, του δώσαμε ένα εμφιαλωμένο και μετά από λίγο συνήλθε, τηλεφωνώντας σε κάποιον δικό του, για να πάει να τον πάρει.
«Τι έπαθε ο άνθρωπος», ρωτούσαν οι περαστικοί και περίεργοι, αλλά κανείς δεν αντιλήφθηκε την πραγματική αιτία.
Μέχρι που μας την είπε τελικά ο ίδιος: «Φοβάται τα σκυλιά, τα τρέμει, ακόμη και όταν είναι… δεμένα».
Στην περίπτωση το σκυλί ήταν… λυτό!
Αν αυτός ο άνθρωπος δεν συμπαθούσε, τα… συμπαθή, κατά τον γράφοντα, αυτά τα ζωάκια και αντιδρούσε βέβαια σε βάρος του, θα αντιμετώπιζε τον αυστηρότατο νόμο, περί προστασίας των οικόσιτων ζώων, ο οποίος, σε κάποιες περιπτώσεις προβλέπει και πρόστιμο 30.000 €!!!
Ενώ ο ίδιος νόμος δεν προβλέπει ποινές για εκείνους τους κατόχους αυτών των ζώων, που δεν λαμβάνουν μέτρα προστασίας εκείνων που τα φοβούνται.
Όμως το πρόβλημα δεν είναι αυτό!
Στην πόλη της Άρτας κυκλοφορούν εκατοντάδες αδέσποτα σκυλάκια, τα οποία εγκατέλειψαν στην τύχη τους, εκείνοι οι… «φιλόζωοι», άλλων βέβαια περιοχών, που τα είχαν, όσον καιρό παίζανε μαζί τους, οι ίδιοι και τα παιδιά τους και όταν τα βαρέθηκαν, τα αμολούσαν στους δρόμους της Άρτας.
Τα ίδια ακριβώς κάνουν και φιλόζωοι της Άρτας, σε βάρος άλλων γειτονικών μας πόλεων.
Έχουμε κι εκείνους που δεν μαζεύουν τις ακαθαρσίες του σκύλου τους, όπως έχουν υποχρέωση (σπάνιες οι εξαιρέσεις), με αποτέλεσμα όλοι οι δρόμοι της πόλης, οι πλατείες, οι παιδικές χαρές και τα ευρυχώρια εκκλησιών και σχολείων, να είναι γεμάτα ακαθαρσίες.
Ακαθαρσίες που τις πατάνε μικροί και μεγάλοι και τις κουβαλάνε στα σπίτια τους, ακαθαρσίες με τις οποίες παίζουν άθελά τους τα μικρά παιδιά με ότι επακόλουθα μπορούν να προκύψουν για την υγεία τους.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι φιλόζωοι (άνευ εισαγωγικών), οι οποίοι, γεμίζουν τις γωνιές των δρόμων με τα αποφάγια τους, τα οποία συνήθως αλλοιώνονται και βρωμάνε φρικτά. Αυτοί είναι βέβαιο ότι νοιάζονται, για αυτά τα ζωάκια, αλλά με λάθος τρόπο. Όχι νωπές τροφές, αλλά ξηρές τροφές στους κοινόχρηστους χώρους.
Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, εδώ στην πόλη μας, την Άρτα.
Η εικόνα είναι απερίγραπτη!
Κι όταν αυτά τα αδέσποτα συγκροτούν και αγέλες, οι κίνδυνοι για τους κατοίκους είναι πολλοί και σοβαροί.
Αν η φιλοζωία είναι πολιτισμός, πολιτισμός είναι και η συμμόρφωση των φιλόζωων με τους απλούς κανόνες, που διευκολύνουν την αρμονική συμβίωση ανθρώπων και ζώων, αλλά και των ανθρώπων (φιλόζωων και μη) μεταξύ τους.
Οι φίλοι των ζώων, οι φιλόζωοι, οφείλουν να είναι και φίλοι των συνανθρώπων τους, να είναι φιλάνθρωποι κι όχι απάνθρωποι!

                                                                                                           Λ.Σ.