Του Δημήτρη Χαμπίπη

Είναι αν μη τι άλλο πασιφανής και προβλέψιμη η επέλαση της πύρινης λαίλαπας κάθε καλοκαιρινή σαιζόν και το μόνο που δεν ξέρουμε είναι το μέγεθος της καταστροφής που προκαλεί.

Η πολιτεία αδύναμη και ανήμπορη να επέμβει και να το αντιμετωπίσει επιδίδεται συνήθως σε εκ του αποτελέσματος ανακοινώσεις επικοινωνιακού περιεχομένου για τον αριθμό των πυρκαγιών, για τα εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καμένης γής και «ευχόμενη και προσευχόμενη» να μην υπάρχουν και θύματα γιατί ο λαός καταλογίζει αναλογικά πολιτικές ευθύνες.
Μια πολιτεία που εθελοτυφλεί και δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα σε μεσοπρόθεσμη βάση οργανώνοντας την πρόληψη και την κατασταλτική ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού ώστε να περιορίζονται οι καταστρεπτικές συνέπειες στο ελάχιστο δυνατόν.
Είναι όμως πολλά τα λεφτά για να στηριχτεί ο σημαντικός τομέας της πρόληψης σε σύγχρονη βάση με την προμήθεια δορυφορικού συστήματος παρακολούθησης και εντοπισμού των μικροεστιών ώστε να μην χάνονται πολύτιμα λεπτά η ακόμη και δευτερόλεπτα που καθιστούν την φωτιά ανεξέλεγκτη.
Το υφιστάμενο σύστημα με τους εθελοντές, την ετοιμότητα των δασικών υπαλλήλων, τα κυάλια και τους τηλεπομπούς απλά περιορίζουν το φαινόμενο.
Είναι επίσης πολλά τα λεφτά για τον τριπλασιασμό των κατασβεστικών αεροσκαφών, τον διπλασιασμό των πυροσβεστικών οχημάτων και την άμεση συντήρηση των υπαρχόντων για να λέμε ότι έχουμε επάρκεια στην άμεση επέμβαση και την γρηγορότερη κατάσβεση αν και όταν τα καιρικά φαινόμενα έχουν ξεθυμάνει.
Και όλοι γνωρίζουμε πλέον ότι λεφτά δεν υπάρχουν.
Ξενίζει όμως και συνάμα προβληματίζει η αδιαφορία της πολιτείας για τα βαθύτερα αίτια που προκαλούν τις καταστροφικές πυρκαγιές.
Τα στατιστικά στοιχεία λένε ότι μόλις το 20% οφείλονται σε φυσικά αίτια (βραχυκύκλωμα στο ενσύρματο δίκτυο της ΔΕΗ, αντικατοπτρισμός σπασμένων υαλοπινάκων σε σκουπιδότοπους, ποώδη βλάστηση κλπ).
Το 80% των πυρκαγιών οφείλεται στην ανθρώπινη παράνοια και το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτές σε συνειδητή ενέργεια κάποιων.
Ο ποινικός νόμος υπερευέλικτος χαϊδεύει στην κυριολεξία τον συλληφθέντα εμπρηστή και αντί για την παραδειγματική τιμωρία με έναν καλό δικηγόρο και ένα τρελόχαρτο μετατρέπεται η κατηγορία από κακούργημα σε πλημμέλημα και ο πυρολάγνος ψυχάκιας αποφυλακίζεται άμεσα με μια ελάχιστη ποινή με αναστολή.
Ένα νομικό πλαίσιο που όχι μόνο δεν αποτρέπει τον εμπρηστή αλλά αντιθέτως γνωρίζοντας εκ των προτέρων την ατιμωρησία οπλίζει και το χέρι του.
Και ποιος μας λέει ότι αυτόν το χέρι του αφελούς ψυχάκια εμπρηστή δεν το οπλίζουν τα τεράστια συμφέροντα πολυεθνικών εταιρειών που πάνω στην στάχτη και στα αποκαϊδια επενδύουν και κερδοσκοπούν ασύστολά.
Ποιος να θυμάται άραγε την μαινόμενη και λόγω των αέρηδων που ξεπερνούσαν τα 8 μποφώρ πύρινη λαίλαπα που το 2009 κατάκαιγε επί μια εβδομάδα την νότια Εύβοια;
Και γιατί άραγε ουδείς ασχολείται σήμερα που στην κορυφή της ίδιας περιοχής ξεφύτρωσε συστοιχία ανεμογεννητριών;
Μια περιοχή όπου γίνεται μείξη των βορείων και νοτίων ανέμων και όπου η απόδοση σε κιλοβατώρες και κερδοσκοπία είναι από την φύση διασφαλισμένη.
Η δασική υπηρεσία είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει τις αυστηρότατες διατάξεις του δασικού νόμου 998/1979 και να περιφρουρεί και να προστατεύει τις καμένες περιοχές και ταυτόχρονα να μεριμνά για την αναδάσωσή τους.
Είναι απορίας άξιο το πώς και το γιατί αρμόδιες δασικές, πολεοδομικές, αστυνομικές και άλλες δημόσιες υπηρεσίες αδιαφορούν για την επιβεβλημένη αναδάσωση και ανάμεσα στις στάχτες και τα αποκαϊδια ξεφυτρώνουν ανεμογεννήτριες, τηλεπομποδέκτες, κεραίες κινητής τηλεφωνίας, βίλες επωνύμων και τουριστικές επιχειρήσεις παντός είδους.  
Διερεύνησε άραγε ποτέ κανείς αν πίσω από τον ψυχάκια εμπρηστή υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί και αν το χέρι του όπλισαν με γκαζάκια η εμποτισμένο στουπί μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και επιχειρηματίες που παρακολουθούν από μακριά και επιχαίρουν για την πύρινη λαίλαπα σαν σύγχρονοι Νέρωνες;
Η μεταπολιτευτική δημοκρατία μας νοσεί βαρύτατα.
Πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων την δεκαετία του ’80, σκύβει με υποτέλεια το κεφάλι μπροστά στις πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, συγκαλύπτει απροκάλυπτα ευθύνες και καθίσταται εν τέλει συνένοχη για όλα τα κακά της μοίρας μας…      

                          

Ο Δημήτρης Χαμπίπης είναι Οικονομολόγος