Το προηγούμενο κείμενό μας, με τίτλο: «ΑΡΗΣ στην Άρτα, αλλά… ΖΕΡΒΑΣ στη Λαμία;», έκανε μεγάλη αίσθηση. 

Ίσως γιατί έθιξε αυτό που πολλοί ψιθυρίζουν αλλά λίγοι λένε δυνατά.

Ποιος τελικά «κατέχει» την Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης;

Αναφερθήκαμε στην πρόσφατη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αρταίων, να τοποθετηθεί προτομή του Άρη Βελουχιώτη στην κεντρική πλατεία της Άρτας, ικανοποιώντας αίτημα του ΚΚΕ.

Τι είπαμε τότε; Όχι ότι δεν πρέπει να τιμηθεί ο Άρης, προς Θεού! 

Αλλά ότι η απόφαση αυτή:

- Δεν τηρούσε το θεσμικό πλαίσιο
- Ικανοποιούσε αίτημα κομματικού φορέα, πράγμα που δεν προβλέπεται
- Αποδεχόταν de facto την «κομματική ιδιοκτησία» της ιστορίας της Αντίστασης

Ε, όχι! Αυτό δεν καταπίνεται.

Δεν είμαστε απέναντι στην τιμή προς τον Άρη, το αντίθετο. Αλλά αναρωτιόμαστε. 

Γιατί στην Άρτα να στήνεται κομματική προτομή του Άρη, ενώ στη Λαμία, γενέτειρά του, δεν στήνεται καμία προτομή του Ζέρβα, ο οποίος πολέμησε εκεί;

Ο Ζέρβας, από την Άρτα, ηγήθηκε της μάχης στον Γοργοπόταμο. 

Ο Άρης, από τη Λαμία, ήρθε στην Άρτα μόνο για να πολεμήσει τον Ζέρβα.

Και κάποιοι σχολίασαν: «Ο Ζέρβας ήταν συνεργάτης των Γερμανών»!, «Ο Άρης πέθανε μαχόμενος στην Άρτα»!

Ας σοβαρευτούμε. Αυτά είναι ανιστόρητα, παραχαραγμένα ή και προσβλητικά.

Ο Άρης ήταν χαρισματικός ηγέτης. Ήταν ηγετική μορφή του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ, της μεγαλύτερης αντιστασιακής οργάνωσης, στην οποία συμμετείχαν από όλο το φάσμα. Δεξιοί, Κεντρώοι, Κομμουνιστές, Αγρότες, Μικροαστοί.

Όμως ήταν και αμφιλεγόμενος. 

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, τα «έσπασε» με το ΚΚΕ και βγήκε στα βουνά. 

Το ίδιο το ΚΚΕ τον αποκήρυξε δημόσια, με πρωτοσέλιδο στον Ριζοσπάστη στις 12/6/1945, κάνοντάς τον «ύποπτο και τυχοδιώκτη».

Διωκόμενος από το κράτος και το κόμμα του, βρέθηκε στη Μεσούντα Άρτας. 

Εκεί, διαβάζοντας νέο δημοσίευμα του Ριζοσπάστη με ΑΝΑΘΕΜΑ του Ζαχαριάδη, αυτοκτονεί στον Αχελώο.

Και τότε το ΚΚΕ τον είχε αποκηρύξει. 

Πέρασαν 56 χρόνια για να τον αποκαταστήσει πολιτικά (το 2011) και μόλις το 2018 του απένειμε την κομματική ιδιότητα.

Και σήμερα τι κάνει; Διανέμει προτομές όπου βρει πρόθυμες πλειοψηφίες να τις δεχτούν.

Όχι, δεν έχουμε τίποτα με τον Άρη. 

Έχουμε πολλά με την προσπάθεια κομματικής οικειοποίησης της ιστορίας.

Το Δημοτικό Συμβούλιο Άρτας έκανε σοβαρό λάθος.

Έπρεπε ΟΜΟΦΩΝΑ να απορρίψει κομματικά αιτήματα και να αποφασίσει ο ίδιος ο Δήμος να τιμήσει τον Άρη, ως ιστορικό πρόσωπο, όχι ως κομματικό σύμβολο.

Θα πείτε, «μα ποια η διαφορά;». Τεράστια!

Στην πρώτη περίπτωση τιμάται ο Άρης από το ΚΚΕ.

Στη δεύτερη, από την Άρτα ολόκληρη.

Όπως δεν έγινε ποτέ αντίστοιχη τιμή για τον Ζέρβα από τη Λαμία. 

Κι αυτό είναι πολιτική υποκρισία και ιστορική μονομέρεια.

Το ΚΚΕ εργαλειοποιεί την Ιστορία, δεν την τιμά.

Και κάποιοι στην Αυτοδιοίκηση κάνουν πως δεν το βλέπουν.

Για την τιμή των δικών μας «όπλων», ρε γαμώτο...

 

«Π»