του Χρήστου Μέγα*

Στις κινητοποιήσεις οι αγρότες διατυπώνουν «κραυγή αγωνίας» για το αύριο. Η ερήμωση της Περιφέρειας, η κλιματική αλλαγή, το μέλλον των οικογενειών, η αξία και η προοπτική της περιουσίας είναι τα «μαύρα σύννεφα» που σκιάζουν τον ορίζοντα τους.

Δεν έχουν το δικαίωμα «να μεγαλώσουν και να δημιουργήσουν αυτοί και τα παιδιά τους στον Τόπο που γεννήθηκαν», όπως περιγράφεται στην Ευρωπαϊκή Έκθεση του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας Ενρίκο Λέτα.
Θρυαλλίδα στάθηκε η κυβερνητική «εγκληματική οργάνωση» που στήθηκε στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Κλέβοντας τις νόμιμες ενισχύσεις των παραγωγών υπέρ των κομματικά ημετέρων. Ο ιδρώτας των καλλιεργητών και κτηνοτρόφων έγινε μηχανισμός συναλλαγής, μέσο πλουτισμού και σύστημα χειραγώγησης των πολιτών.
Ακολούθως, ως προς την καθημερινή επιβίωση, μόνο σε τίτλους θα αναφέρουμε:
1.Τις τιμές από το «χωράφι στο ράφι» είναι το βασικό πρόβλημα. Ο… πολλαπλασιαστής μεταξύ τιμής παραγωγού και καταναλωτή είναι πολλές φορές, πάνω από 10 φορές. Το κέρδος των μεσαζόντων είναι ανελαστικό, οι τιμές παραγωγού λάστιχο…
2.Το κόστος παραγωγής, ειδικά όταν χρειάζεται να ποτίσουν με ρεύμα ή πετρέλαιο, ειδικά με το σύστημα του Χρηματιστηρίου (ενέργειας), διπλασιάζει το κόστος. Αντί για φθηνά φράγματα στα ρέματα, τα οποία θα συγκρατούσαν και τις φερτές ύλες προστατεύοντας τα χωριά, τις υποδομές και τις καλλιέργειες (τώρα με τις νεροποντές), αντί για άρδευση με φυσική κλίση από το Πουρνάρι, οι αγρότες ματώνουν κυριολεκτικά έχοντας να αντιμετωπίσουν τα ξηρά καλοκαίρια της κλιματικής αλλαγής.
Να σημειωθεί εδώ ότι αφενός εντάχτηκαν ελάχιστα αρδευτικά έργα στο Ταμείο Ανάκαμψης και (υποτίθεται) Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ), αφετέρου δε τα περισσότερα εξ αυτών απεντάχθηκαν γιατί δεν μπορούσαν να τα ολοκληρώσουν μέχρι τον προσεχή Αύγουστο (2026).
3.Ο ΕΛΓΑ και το σύστημα ασφάλισης της παραγωγής είναι παρωχημένο. Είναι… καλός ο οργανισμός Γεωργικών Ασφαλιστέων στο να εισπράττει τις ασφαλιστικές εισφορές, αλλά περιμένει την άνοιξη να «δώσουν» οι καμένες ελιές για να πάει να καταγράψει τις ζημιές από τις καλοκαιρινές φωτιές...
4.Οι αγρότες δεν μπορούν να γίνουν ενεργειακά αυτάρκεις. Ο ΔΕΔΔΗΕ δεν υποστηρίζει τη σύνδεση τω μικρών φωτοβολταϊκών σε στάβλους και αποθήκης με το Δίκτυο ρεύματος…
5.Οι αγρότες έχουν το πιο άδικο ασφαλιστικό σύστημα (πρώην ΟΓΑ):
α/Οι χήρες/οι, αφενός λαμβάνουν το 70% μόνο της ανταποδοτικής σύνταξης του/της συζύγου, κάτι σαν 50-60 ευρώ το μήνα και, αφετέρου, σε περίπτωση θανάτου του/της συζύγου προ της 13ης Μαΐου 2016, χάνουν ακόμη και αυτό το χαρτζιλίκι με την συμπλήρωση του 67ου έτους!
β/Οι συνταξιούχοι αγρότες της περιόδου 2019-21 (νόμος Κατρούγκαλου), με 30 και 33 έτη ασφάλισης, λαμβάνουν σαν σύνταξη λιγότερα από την παροχή στους ανασφάλιστους (411 ευρώ το 2025). Λιγότερα από αυτούς που δεν πλήρωσαν ένα ευρώ ασφάλιστρα…
γ/Οι συνταξιούχοι αγρότες δεν λαμβάνουν ολόκληρη της εθνική σύνταξη (436 ευρώ με 20 χρόνια ασφάλισης), κάτι που λαμβάνει όλος ο αστικός τομέας, ακόμη και οι ομογενείς με λιγότερα από 40 χρόνια διαμονής στην Ελλάδα.
Ας τα συγκρατήσουμε όλα αυτά για όσους, με αφέλεια ή κομματική σκοπιμότητα, λένε ότι οι αγρότες δεν έχουν αιτήματα ή, απλώς, «ζητούν κι άλλες επιδοτήσεις».
Εδώ κοτζάμ κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ μάλωνε επί πέντε (5) ώρες (10/12/2025) με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Κ.Τσιάρα και δεν έβγαλαν άκρη… Γιατί δεν έβαλαν «το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων». Η αγωνία τους είναι πώς θα αρπάξουν και πάλι την ψήφο των αγροτών…
Από τα παραπάνω προκύπτει παραστατικά ότι οι αγρότες δεν έχουν την αντιπροσώπευση που τους αξίζει στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Λείπουν εκείνοι που θα μπορούσαν με επιχειρήματα και τεκμήρια θα θέσουν τα ζητήματα αυτά στο δημόσιο διάλογο, στο Κοινοβούλιο.
Όσοι τα ζούμε και τα γνωρίζουμε έχουμε υποχρέωση να τα θέτουμε με σαφήνεια! Τα αποτελέσματα να τα αναμένουμε πριν την κάλπη!

• Ο Χρήστος Μέγας είναι Δημοσιογράφος, υπ.Βουλευτής Άρτας με το ΠΑΣΟΚ