ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Ο Δήμος Αρταίων δεν έχει και πολλά να ζηλέψει από άλλους δήμους της χώρας, με τα ίδια κριτήρια (πληθυσμιακά, γεωγραφικά κλπ.), τηρουμένων βέβαια των αναλογιών και των προϋποθέσεων.

Είναι από τους μέτριους, ενώ πριν από δύο δεκαετίες ήταν από τους καλύτερους.
Όλοι οι διατελέσαντες δήμαρχοι Αρταίων πρόσφεραν αυτά που μπορούσαν, αλλά ευδιάκριτο… αποτύπωμα από το πέρασμά τους, δεν αφήνουν και όλοι τους.
Εμείς, για την ιστορία, θα αναφερθούμε στο έργο που άφησαν και το οποίο έργο είναι ουσιώδες, υπαρκτό και μη αμφισβητήσιμο.

Δεν θα αναφερθούμε σε αυτονόητες δράσεις τους ή σε δράσεις ανάξιες λόγου (διαγραμμίσεις, φυτεύσεις δέντρων, παγκάκια, αλλαγές λαμπτήρων, ασφαλτοστρώσεις μικρών δρομίσκων κ.α.) και κυρίως δε θα αναφερθούμε στη διαχείριση των ζητημάτων και θεμάτων της Δημοτικής μας Αρχής.
Αυτό το αφιέρωμά μας για τους δημάρχους Αρταίων που άφησαν αποτύπωμα, θα παρουσιαστεί σε συνέχειες και για κάθε δήμαρχο χωριστά, από τον ΝΙΚΟ ΣΙΜΕΝΤΖΗ έως τον ΧΡΗΣΤΟ ΤΣΙΡΟΓΙΑΝΝΗ.
Και ξεκινάμε με τον αείμνηστο ΝΙΚΟ ΣΙΜΕΝΤΖΗ (1975 – 1981), ο οποίος άσκησε την εξουσία του σε εποχές που δεν προσφέρονταν για δημιουργία και σχεδιασμούς και υλοποιήσεις προγραμμάτων.
Ήταν εποχές των… «βλαχοδήμαρχων», δηλαδή εκείνων που αναζητώντας κοινωνική αναγνώριση και καταξίωση, επιδίωκαν να γίνουν δήμαρχοι στον τόπο τους.
Δεν επρόκειτο για άτομα που κυνηγούσαν το δημαρχιακό αξίωμα για βιοποριστικούς λόγους ή για λόγους πλουτισμού, όπως γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες.
Ο ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΕΝΤΖΗΣ ήταν κάτι το ξεχωριστό και πρωτοπόρο άτομο της εποχής του.
Ήταν δήμαρχος σε μια ιστορική πόλη, με βαριά πολιτιστική κληρονομιά, αλλά και με πλούτο.
Όμως η κοινωνική ανάπτυξη δεν ήταν και η καλύτερη, δεν ήταν και η αντίστοιχη.
Αλλά και η οικονομική ανάπτυξη υστερούσε. Η μονοκαλλιέργεια της πορτοκαλιάς δεν άφηνε εισόδημα για τους νεότερους και η οδική απομόνωση τροχοπεδούσε κάθε αναπτυξιακή πρωτοβουλία και δραστηριότητα.
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα ο ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΕΝΤΖΗΣ δεν κάθησε να ασχοληθεί ως δήμαρχος, με τα συνήθη και καθημερινά προβλήματα της πόλης, αλλά με τα γενικότερα του νομού, πιστεύοντας ότι μόνο έτσι θα προκόψει η πόλη.
Έτσι έγινε ο «ηγέτης» όλων των κατοίκων του νομού της Άρτας.
Ηγέτης μεγάλων στόχων, ασυμβίβαστος αγωνιστής και με ευρεία πολιτική σκέψη.
Δεν δίσταζε να συγκρουστεί με την κεντρική εξουσία, για να πετύχει τους στόχους του.
Πέτυχε την ΕΝΟΤΗΤΑ όλων των κομμάτων, τοπικών παραγόντων και πολιτικών και κατάφερε το ακατόρθωτο. Αντί να «καπελωθεί» από τα κόμματα που τον στήριζαν, τα «καπέλωσε» ο ίδιος.
Οι στόχοι του δεν ήταν αερολογίες, συνθήματα ή ανέφικτα οράματα.

Ήταν συγκεκριμένοι και ουσιαστικοί, όπως:

1. Η σύνδεση της Άρτας με τη Θεσσαλία, με τους οδικούς άξονες ΑΡΤΑΣ – ΤΡΙΚΑΛΩΝ και ΑΡΤΑΣ – ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ.
2. Τα Εγγειοβελτιωτικά έργα όλου του Νομού.
3. Η Ίδρυση Γεωπονικής Σχολής στην Άρτα.
4. Η αντιπαγετική προστασία των εσπεριδοειδών με ανεμομείκτες.

Όλοι αυτοί οι στόχοι του, υλοποιήθηκαν στη συνέχεια, αλλά ο απροσδόκητος θάνατός του «νέκρωσε» τις υπάρχουσες προοπτικές ανάπτυξης που ο ίδιος δημιούργησε.
Το αποτύπωμά του, ως δήμαρχος Αρταίων δεν είναι απλά υπαρκτό, αλλά ιδιαίτερα σημαντικό για την ιστορία του Δήμου Αρταίων και όσων μεταδικτακτορικά την υπηρέτησαν.

(Σε λίγες ώρες η συνέχεια με ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ).

ΛΕ-ΣΤΑΣ

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >