ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Οι πρωτοχρονιάτικες ευχές, χρόνο με τον χρόνο, τείνουν να καταλήγουν… κλισέ. «Ευτυχισμένος ο νέος χρόνος», «Καλή χρονιά», «Χρόνια πολλά». Και λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος, η καθιερωμένη επωδός: «Με το καλό να υποδεχτούμε τον καινούργιο χρόνο!».

Αυτήν όμως τη στερεότυπη ευχή είχε το θάρρος να την ανατρέψει, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά του 2024, ο αείμνηστος φίλος και Νομάρχης Άρτας, Λάμπρος Ρίζος. Με τη γνωστή του απλότητα και το ανθρώπινο βάθος, είχε πει κάτι που ακούστηκε προχωρημένο και, δυστυχώς, προφητικό για τον ίδιο:

«Με το καλό να αποχαιρετήσουμε το 2025».

Σαν να είχε διαισθανθεί πως ο χρόνος που ερχόταν δεν θα προλάβαινε να τον ολοκληρώσει. Κι όμως, αυτή η ευχή, που έμοιαζε τότε ανορθόδοξη, ήταν στην πραγματικότητα μια ευχή για όλους τους άλλους. Μια ευχή γνήσια ανθρώπινη, ουσιαστική, σχεδόν φιλοσοφημένη: Με το καλό να αποχαιρετήσουμε τον νέο χρόνο.

Αν τη μελετήσει κανείς λίγο βαθύτερα, αντιλαμβάνεται πως ίσως είναι η πιο αληθινή πρωτοχρονιάτικη ευχή. Γιατί δεν έχει σημασία μόνο πώς υποδεχόμαστε τον χρόνο που έρχεται, αλλά κυρίως πώς θα τον ολοκληρώσουμε, όρθιοι, παρόντες, δυνατοί.

Από τις χαρακτηριστικές του ατάκες, ξεχωρίζει και η κορυφαία που έλεγε τους τελευταίους μήνες της ζωής του, όταν ρωτήθηκε για την υγεία του:

«Παίζουμε τις… καθυστερήσεις».

Τις θυμίζουμε για την ιστορία. Και γιατί αξίζουν να μείνουν.

«Π»

• Επόμενο >