ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Όταν ο υπερβάλλων ζήλος συναντά τη σκοπιμότητα, και τον θεσμικό ρόλο τον αντικαθιστά η προσωπική φιλοδοξία, τα αποτελέσματα μόνο ζημιογόνα μπορούν να είναι για την κοινωνία.

Στην Άρτα, λοιπόν, ζούμε το πρωτοφανές.

Αντιδήμαρχος του Δήμου Αρταίων καταγγέλλει εμπορικές πινακίδες επιχειρήσεων στον δρόμο προς Γαβριά, οδηγώντας τους επιχειρηματίες στα δικαστήρια.

Οι πινακίδες αυτές, όπως καταγράφεται, στέκονταν εκεί εδώ και 20 έως και 50 χρόνια, χωρίς να ενοχλούν, χωρίς να εμποδίζουν, χωρίς να απασχολούν κανέναν.

Μέχρι που «εμφανίστηκε» ο αντιδήμαρχος με την καταγγελία του.

Και αν νομίζετε ότι πρόκειται για αντικειμενική τήρηση του νόμου, κρατηθείτε.

Ο ίδιος ο αντιδήμαρχος εργάζεται σε μία από τις «παρανομούσες» επιχειρήσεις. Δηλαδή, γνώριζε την κατάσταση προτού εκλεγεί, τη συντηρούσε, την υπηρετούσε, ενδεχομένως την επωφελούνταν.

Τι άλλαξε; Ο τίτλος στο γραφείο;

Αν ήθελε να «ξεκαθαρίσει» την παρανομία, είχε χρόνια. Δεν το έκανε. Γιατί τώρα;

Ο νόμος για τις πινακίδες υπάρχει, ναι.

Όμως, εφαρμόστηκε ποτέ σοβαρά για τις τοπικές μικροεπιχειρήσεις; Όχι!

Κατέρρευσε σε αίθουσες δικαστηρίων, έμεινε ανεφάρμοστος, ξέμεινε στα συρτάρια.

Όλοι το γνωρίζουν αυτό.

Η τοπική κοινωνία συνυπάρχει με αυτές τις πινακίδες δεκαετίες.

Και τώρα, αίφνης, η «τάξη» πρέπει να επιβληθεί. Επιλεκτικά!

Όχι από υπηρεσία, όχι από δημοτική απόφαση, όχι με θεσμική διαδικασία, αλλά με προσωπική καταγγελία του αντιδημάρχου.

Ο οποίος, ας μην ξεχνάμε, έχει και προσωπική εμπλοκή στην υπόθεση.

Αν αυτή η πράξη δεν συνιστά πολιτική υποκρισία πρώτου μεγέθους, τότε πώς ορίζεται;

Ο ρόλος του αντιδημάρχου δεν είναι «ρουφιάνος πολεοδομίας».

Αν ήθελε να διορθώσει μια θεσμική παθογένεια, μπορούσε να φέρει το ζήτημα επίσημα στο δημοτικό συμβούλιο, να ξεκινήσει διάλογο, να ενημερώσει τους επαγγελματίες, να προτείνει ρύθμιση.

Όχι να βγάλει προσωπική καταγγελία και να πετάξει στο στόχαστρο πέντε επιχειρηματίες, μεταξύ των οποίων και τον… εργοδότη του.

Η πράξη του είναι άστοχη, αυτοαναιρούμενη και βαθιά κοινωνικά προκλητική.

Και αν δεν αντιλαμβάνεται το λάθος, τότε δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με υπερβάλλοντα ζήλο.

Έχουμε να κάνουμε με θεσμική αφέλεια, υπηρεσιακή παλινδρόμηση και πολιτική βλακεία.

Και ναι, η λέξη «βλακεία» δεν γράφεται ελαφρά τη καρδία.

Γράφεται όταν έχει εξαντληθεί κάθε λογική ερμηνεία, και δεν έχει απομείνει τίποτα παρά η αλαζονική επίδειξη εξουσίας, χωρίς πολιτική κρίση και χωρίς κοινωνική ευαισθησία.

Η Άρτα δεν χρειάζεται τέτοιου είδους «καθαρότητες».

Αυτό που σήμερα εκλαμβάνεται από τον αντιδήμαρχο ως «νόμιμη αποκατάσταση», είναι, στη συνείδηση της τοπικής κοινωνίας, μια προσβολή στη συνέχεια, στην ανοχή και στη συνεργασία που χαρακτήριζε τη σχέση δημοτικής αρχής και επιχειρηματιών για δεκαετίες.

Αν αυτή είναι η νέα αντίληψη εξουσίας, τότε όχι μόνο είναι λάθος, είναι και επικίνδυνη.

Ο αντίλογος, βεβαίως, πάντα καλοδεχούμενος.

Και τώρα, το ερώτημα είναι ένα!

Ο Δήμαρχος Αρταίων, Χριστόφορος Σιαφάκας, θα καλύψει αυτή την αυθαιρεσία του αντιδημάρχου του ή θα τραβήξει, επιτέλους, το αυτί εκείνων που μπερδεύουν τον θεσμικό ρόλο με προσωπικές εμπάθειες;

Διότι, αν τέτοιες συμπεριφορές εκλαμβάνονται ως «νομιμότητα», τότε η πολιτική κρίση πρέπει να μετακομίσει από το δημαρχείο στην πραγματική κοινωνία, που ακόμα θυμάται τι σημαίνει ευαισθησία, δικαιοσύνη και μέτρο.

«Π»

• Επόμενο >